-
Pod tiul i pod gazę białą oraz czarną podkładano bardzo drogą złotą tkaninę albo tańszą — w kolorze „soufre” (bladożółtym). Takie suknie ozdabiano aksamitnymi różami, których liście podbite były złotą gazą. Poza tym modne były całe sukienki z koronki. Noszono koronki weneckie, „Alenęon” i „Malines” oraz suknie z walansjenek, które ozdabiano aplikacjami z grubej, wypukłej gipiury irlandzkiej. Modne były także koronki (soie vegśtale) w najrozmaitszych kolorach, stosunkowo nie bardzo drogie, i suknie z jedwabiu zwanego „peąuinee”, który łączono z pasami wstążki lub aksamitu. Niektóre suknie o linii „fourreau” wykonywano ze srebrnego sukna lub miękkiego atlasu, na który narzucano ,.obłoki” z jedwabnego muślinu w kilku kolorach.