Charakteryzowała ją miękkość linii, podkreślająca naturalną wysmukłość sylwetki i zarazem nadająca jej w dalszym ciągu charakter kobiecy, tylko już nie tak silnie zaznaczony jak poprzednio. Miękkie, powiewne i lekkie tkaniny, spływające dc dołu i układające się swobodnie, nadawały ubiorom specjalny charakter, który określano wówczas jako „modo lingerie”. Przyczyniło się do tego częściowo odrzucenie sztywnych „szmizetek” obciskających szyję, wprowadzenie dekoltów odsłaniających ramiona oraz odrzucenie podszewek jedwabnych, usztywniających w poprzednim okresie tkaniny nawet bardzo cienkie. Nastąpiło również umiarkowanie w zasadniczych liniach. Dawny „dzwon ’ oraz linie krzywe zostały zastąpione liniami prostymi i sylwetką zwaną ,,kijem”.