Na ekranie pojawiły się nowe „gwiazdy filmowe”, np. Rudolf Valentino — bożyszcze wielu kobiet, Ramon Noyarro, Douglas Fairbanks, Charlie Chaplin, Harold Loyd, Lya de Putti, Vilma Banky i in., a filmy amerykańskie, szczególnie komiczne, przeobraziły kinomanię w prawdziwą pasję, co ułatwiało przejmowanie przez społeczeństwo nowych form ubiorów, lansowanych przez gwiazdy filmowe. Obok teatrów, oper i koncertów symfonicznych, które w życiu kulturalnym dzierżą prym przez wszystkie lata, oraz rozpowszechnionego już w okresie powojennym radia, w dalszym ciągu dufą rolę odgrywały teatry rewiowe, które ulegając wpływom baletu rosyjskiego, zainicjowały zmienną w swych kolejach walkę żywych barw z czernią, co w ostatecznym wyniku doprowadziło do noszenia czerwieni, błękitów i zieleni w najśmielszych zestawieniach, nawet takich, jakie dawniej miały zastosowanie tylko w kostiumach scenicznych.